بررسی جمعیت شناختی بیماران تراکئوستومی شده در بیمارستان‎های شهر بیرجند (سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶)

زمینه و هدف: تراکئوستومی از جمله اعمال جراحی شایع و حیاتی در بخش‎های icu و اورژانس بیمارستان‎ها می‎باشد. این عمل در مواقع انسداد راه هوایی از بینی، دهان تا حنجره و گاهی حفظ حنجره در بیماران با انتوباسیون طولانی مدت در جهت حفظ راه‎های هوایی ضرورت می‎یابد. این مطالعه به بررسی علت و عوارض تراکئوستومی در بیماران تراکئوستومی شده در بیمارستان‎های بیرجند در طی یک دوره 7 ساله پرداخت. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی بر روی کلیه بیمارانی انجام شد که طی سال‎های 86-1379 در دو بیمارستان ولی‎عصر (عج) و امام رضا (ع) شهر بیرجند تحت عمل تراکئوستومی، توسط متخصص گوش و گلو و بینی قرار گرفتند. داده‎های موجود توسط محقق در پرسش‎نامه‎ای که روایی محتوای آن تأیید شده بود، در پرونده بیماران ثبت گردید. داده‎ها پس از جمع‎آوری، با استفاده از نرم‎افزار spss آنالیز گردید. یافته ها: در این مطالعه 176 بیمار تراکئوستومی شده در طی 7 سال بررسی شدند. 9/65 درصد بیماران مورد مطالعه مرد و بقیه زن بودند. بیشترین موارد بیماری مربوط به گروه سنی 69-60 سال (9/19 درصد) بود. در تمام بیماران، تراکئوستومی به روش کلاسیک جراحی باز انجام شده بود. شایع‎ترین علت تراکئوستومی به ترتیب لوله‎گذاری طولانی مدت در بیماران بستری icu (54 درصد) و پس از آن تومورهای حنجره (1/26 درصد) بودند. 39 نفر از بیماران (1/22 درصد) دچار عارضه شده بودند که شایع‎ترین عارضه خونریزی پس از عمل (1/5 درصد) و سپس مشکلات لوله (5/4 درصد) تعیین گردید. همچنین از کل بیماران، یک بیمار نیز به دلیل عارضه خونریزی پس از عمل فوت نمود. نتیجه گیری: با توجه به میزان و شدت عوارض مشاهده شده، مراقبت از بیماران در بخش‎های icu و اورژانس و مراقبت‎های حین عمل جراحی می‎تواند نقش مؤثری در کاهش عوارض و پیش آگهی بهتر بیماران داشته باشد.